Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: Να τελειώνουμε με την διατεταγμένη χυδαιολογία των παρατρεχάμενων του παρακράτους

Αγαπητοί φίλοι,

Η επιστολή παραίτησης – για την οποία έγινε τόσος θόρυβος – ήταν αυστηρώς προσωπική υπόθεση και απευθυνόταν προσωπικά στον Μίκη, ο οποίος είναι γνώστης όλων των στοιχείων στα οποία αναφέρομαι έμμεσα. Δεν ήταν δική μου επιλογή να δημοσιοποιηθεί. Σκοπός μου ήταν να αποχωρήσω ήσυχα και χωρίς θόρυβο για να μην δοθεί η εντύπωση της διάσπασης, ούτε να τεθεί δίλημμα στα μέλη της Σπίθας. Αρχή μου πάντα ήταν ότι η απόφαση του τι θα κάνει κάποιος, ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο. Και πρέπει να την παίρνει όχι με βάση τις όποιες διαρρέουσες πληροφορίες, αληθινές ή ψεύτικες, όπως συμβαίνει πάντα με όλους τους υποταχτικούς ηλίθιους και τους πνευματικά ανάπηρους ειδωλολάτρες, αλλά με βάση το τι αντιλαμβάνεται ο ίδιος, τι τον διδάσκει η ίδια η εμπειρία του.
Η δημοσιοποίηση της επιστολής δεν έγινε από εμένα. Έγινε από το περιβάλλον του Μίκη και αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της κεντρικής Σπίθας, ώστε να ξεκινήσει ένας οχετός λάσπης εναντίον μου. Προσωπικά αιφνιδιάστηκα από το γεγονός ότι οποιοδήποτε υποκείμενο και ανώνυμος τρωγλοδύτης του πολιτικού υποκόσμου μπορούσε να αναρτήσει στην κεντρική ιστοσελίδα της Σπίθας υβρεολόγιο εναντίον μου. Ιδίως όταν η ίδια η κεντρική ιστοσελίδα δεν ήταν διαθέσιμη εξυπαρχής για αποφάσεις ή κείμενα Σπιθών που δεν ήταν αρεστά στους διαχειριστές της. Ειλικρινά κάτι τέτοιο δεν το έχω δει να συμβαίνει πουθενά αλλού, σε καμμιά άλλη οργάνωση. Τέτοια αναξιοπρέπεια και χυδαιότητα πολύ δύσκολα θα βρει ιστορικό ανάλογο. Ποτέ μου δεν περίμενα μια τέτοια επιβεβαίωση της δράσης του παρακράτους εντός της κεντρικής Σπίθας. Τώρα αν κάποιοι προτιμούν να παραβλέπουν αυτήν την επιβεβαίωση και εξακολουθούν να ζητούν από εμένα να «τεκμηριώσω» τις καταγγελίες μου, τότε είναι άξιοι της μοίρας τους.
Στην κεντρική Σπίθα και στο περιβάλλον του Μίκη δεν υπήρξε από την πρώτη κιόλας στιγμή ίχνος διάθεσης για την οικοδόμηση μιας οργάνωσης στη βάση της άμεσης δημοκρατίας και των ανοιχτών διαδικασιών. Από την αρχή η συμβουλευτική διχάστηκε ανάμεσα σε εκείνους που πήγαν να αδράξουν μια θαυμάσια ευκαιρία για να επιβληθούν ελέω Υψίστου και σ’ εκείνους που πάσχιζαν να δουν την Σπίθα να μένει πιστή στις αρχές της αυτοοργάνωσης και της άμεσης δημοκρατίας. Το γεγονός ότι κανένας από τη δεύτερη ομάδα δεν έχει μείνει στη συμβουλευτική, λέει πολλά.
Όταν με κάλεσαν να μπω στη συμβουλευτική δεν μου είπαν ότι μπαίνω σε μαγαζί και μάλιστα σε μαγαζί με φανερό, αλλά και αφανή, ιδιοκτήτη. Αν μου το είχαν πει εξαρχής δεν θα είχα δεχτεί να μπω. Αυτό που με τράβηξε δεν ήταν οι «θεόπνευστες» ομιλίες του Μίκη, αλλά η ελπίδα του κόσμου ότι κάτι μπορούσε να βγει από την Σπίθα. Πίστευα ότι αν κατορθώναμε να κρατήσουμε ένα επίπεδο πολιτικού διαλόγου, αλλά και ανοιχτές διαδικασίες με ελεύθερη ζύμωση, όπου η βάση αποφασίζει και όχι κάποιοι ελέω Θεού ηγήτορες, τότε είχε νόημα να βρίσκεται κανείς εκεί για να απευθυνθείς στους δεκάδες χιλιάδες που αρχικά ανταποκρίθηκαν στο πατριωτικό κάλεσμα του Μίκη.
Τώρα καταλαβαίνω ότι η ένταξή μου στη Σπίθα χάλασε τα σχέδια σε πολλούς. Γι’ αυτό και με κατηγορούν για το γιατί πήγα. Ήθελαν εξαρχής να χαρίσουν μερικές χιλιάδες κόσμου που πλησίασε στην αρχή την Σπίθα στις δυνάμεις που κινούσαν τα νήματα από το παρασκήνιο. Κάποιοι από μέσα και κάποιοι άλλοι απ’ έξω είχαν στήσει πολύ καλά το κόλπο. Όποιος προσέγγιζε ή εντασσόταν στην Σπίθα, ήθελε, δεν ήθελε, αποκτούσε την ρετσινιά του «εθνικοσοσιαλιστή» και έτσι εξασφαλιζόταν ότι για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο «εθνικοσοσιαλισμός» αποκτούσε λαϊκή απήχηση. Όμως, άνθρωποι σαν κι εμένα, τον Ληναίο κι άλλους πολλούς τους χάλασαν την μανέστρα. Και τώρα σαν μυξοπαρθένες μας κατηγορούν ότι κάναμε λάθος που ενταχθήκαμε από την αρχή και δεν τους αφήσαμε ήσυχους να ολοκληρώσουν το έργο τους. Άξιος ο μισθός τους, όπου κι αν ανήκουν.
Γνώριζα πολύ καλά ότι στο βαθμό που υπήρχε μια απόλυτη ελευθερία δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, γιατί ήξερα ότι η ανοιχτή αναμέτρηση στο πεδίο των επιχειρημάτων και των ιδεών δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει περιθώρια σε αντιδραστικές λογικές και επιρροές. Κάτι που έτρεμαν από την πρώτη στιγμή ορισμένοι άλλοι στη συμβουλευτική και γύρω από τον Μίκη, οι οποίοι δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να ριζοσπαστικοποιήσει η Σπίθα τον πολιτικό της λόγο. Ήθελαν μόνο να καταγγέλλει το πολιτικό σύστημα, αλλά να μην θίγει τα συμφέροντα που συνδέονται με το χρέος της χώρας, ούτε να θέτει θέμα Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήθελαν να μιλά για εθνική ανεξαρτησία, αλλά μόνο απέναντι στους νεοθωμανούς της Τουρκίας και όχι θέτοντας θέμα αποδέσμευσης από ΕΕ και ΝΑΤΟ. Ήθελαν να καταγγέλλει την κομματοκρατία, αλλά επουδενί δεν ήθελαν να θέτει θέμα δημοκρατίας με όρους λαοκρατίας, δηλαδή λαϊκής κυριαρχίας. Ήθελαν να προτάσσει το εθνικό, του «ανάδελφου έθνους», αλλά με κανένα τρόπο να μην το συνδέει με το κοινωνικό και το ταξικό.
Έτσι ευθύς εξαρχής ξεκίνησαν μια ολόκληρη εκστρατεία λάσπης πριν καν υπάρξει θέμα καταγγελιών. Καταγγέλθηκε η Σεισάχθεια σαν μια σκοτεινή οργάνωση που υποτίθεται ότι ήθελε να καταπιεί την Σπίθα. Μάλιστα αυτοί που την κατήγγειλαν περισσότερο ήταν εκείνοι με το πιο βεβαρημένο πολιτικά μητρώο και με τις πιο ύποπτες διασυνδέσεις. Προσωπικά ποτέ δεν με απασχόλησε αυτή η λασπολογία, γιατί η δουλειά μου και η προβολή της δεν εξαρτήθηκε ούτε μια στιγμή από την Σπίθα. Ούτε βέβαια η Σεισάχθεια και οι αγωνιστές που την απαρτίζουν είχαν καμμιά ανάγκη να αποδείξουν σε άκαπνους ρεμπεσκέδες του πολιτικού περιθωρίου το τι είναι και το τι επιδιώκουν. Άλλωστε όποιος ήθελε να μάθει για την Σεισάχθεια, μπορούσε να το κάνει ερχόμενος στις συναντήσεις της κάθε Δευτέρα στην Έταιρεία Ελληνων Σκηνοθετών, ή να συνδεθεί με τις επιτροπές δράσης της που λειτουργούν δημόσια και ανοιχτά πολύ πριν υπάρξει Σπίθα.
Οι απόψεις μου και η όποια αναγνώρισή τους δεν προήλθε, ούτε είχε την παραμικρή σχέση με την ένταξή μου στη Σπίθα. Από την ένταξή μου στη συμβουλευτική δεν κέρδισα απολύτως τίποτε. Αντίθετα μου στοίχισε σε ευρύτερη απήχηση, ενώ εμμέσως χρεώθηκα με απόψεις και πρακτικές τελείως ξένες με την ιδεολογία και τα πιστεύω μου. Ενώ πολιτικά λερώθηκα από την «συγκατοίκησή» μου με πρόσωπα που από καιρό έχουν ξοφλήσει για την κοινωνία και έχουν στιγματιστεί ανεξίτηλα.
Δημοκρατία, έστω και τυπική, με λογικές αυτοδίκαιων Αρχηγών δεν μπορεί να υπάρξει. Από την πρώτη στιγμή η όλη προσπάθεια ήταν να επιβληθεί μια δικτατορία της Ανώτατης Αρχής του "Οδηγητή του Κινήματος" και μερικών δικών του εγκάθετων πάνω στον κόσμο που προσέγγισε την Σπίθα. Αρκετοί από την συμβουλευτική έφεραν μαζί τους την ιδεολογία του φύλαρχου, που άλλωστε τους διέκρινε σε όλη τους την πολιτική διαδρομή. Προσωπικά διαφώνησα από την πρώτη στιγμή. Αυτό φαίνεται και από την επιστολή που έστειλα στην συμβουλευτική στις 25/2, την οποία μπορεί να διαβάσει κανείς στο blog μου και η οποία ποτέ δεν συζητήθηκε στην συμβουλευτική, ούτε πάρθηκε υπόψη στα απανωτά οργανωτικά σχέδια όπου το ένα ήταν χειρότερο από το άλλο.
Από τότε βρέθηκα πολλές φορές στα πρόθυρα παραίτησης από τη συμβουλευτική και την κεντρική Σπίθα. Κάθε φορά με σταματούσε η παράκληση συναγωνιστών και απλών ανθρώπων που έβλεπαν στην Σπίθα μια ελπίδα. Άλλωστε γι’ αυτούς είχα δεχτεί να συμμετάσχω στη συμβουλευτική και για κανέναν άλλον. Όμως, το ποτήρι ξεχύλησε όταν στις 20/3 αναρτήθηκε ανώνυμη ανακοίνωση προς όλες τις Σπίθες, όπου αναφερόταν η αποχώρηση της Σπίθας από την εκδήλωση πολιτικής διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, την οποία προετοίμαζαν κινήματα, φορείς και σύλλογοι πολιτών και εργαζομένων. Ανάμεσα στα άλλα η ανακοίνωση εκείνη έλεγε: «Η στρατηγική που ακολουθούμε είναι να επιτύχουμε τούς σκοπούς μας με τις δικές μας δυνάμεις, χωρίς συνεργασίες που προκαλούν συγχύσεις, χωρίς να δίνουμε το δικαίωμα εκμετάλλευσης τού κύρους μας για σκοπούς άλλων, και ιδιαίτερα να μάς εκλαμβάνουν ως ουρά άλλων κινημάτων. Θα προχωρήσουμε με αυτοδυναμία και διαφάνεια, σε ένα παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας τής Πατρίδας, στο οποίο καλούμε όλους όσους αγαπούν την Ελλάδα να συμμετάσχουν.»
Η απόφαση να μην συμμετάσχει η Σπίθα είχε παρθεί από το ανακτορικό συμβούλιο, μιας και έτσι λειτουργούσε εξαρχής η συμβουλευτική, ερήμην μου και χωρίς κανείς να κάνει τον κόπο να με ενημερώσει επίσημα, ή να ζητήσει τη γνώμη μου. Πολύ περισσότερο όταν μια βδομάδα νωρίτερα ο ίδιος ο Μίκης μου είχε αναθέσει να μιλώ σ’ αυτά τα κινήματα εκ μέρους του. Το πρόβλημα βέβαια με την ανακοίνωση αυτή δεν ήταν η αποχώρηση αυτή καθαυτή, αλλά το τι επικαλείται: Κάποιοι, δηλαδή εγώ, η Σεισάχθεια, το Δεν Πληρώνω, η Άμεση Δημοκρατία, οι Φορτηγατζίδες, οι Γιατροί, σωματεία και σύλλογοι εργαζομένων και άλλα κινήματα βάσης, είχαμε την πρόθεση να «καπελώσουμε» την Σπίθα και να «εκμεταλλευθούμε το κύρος» της! Κι αυτό γιατί; Γιατί είχαμε ζητήσει την συνδρομή της Ορχήστρας Μίκη Θεοδωράκη στην εκδήλωση. Και σαν κατακλείδα ανακοίνωνε ένα «παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας της Πατρίδας» αποκλειστικής ιδιοκτησίας της Σπίθας, όπου συμμετέχουν μόνο όσοι «αγαπούν την Ελλάδα». Επομένως όποιοι δεν τυχαίνουν της έγκρισης των εγκάθετων της Σπίθας αποτελούν μιάσματα και ανθέλληνες, οι οποίοι φυσικά δεν έχουν καμιά θέση στο «παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας της Πατρίδας». Αν αυτό δεν ήταν αναβίωση της φασιστικής ιδεολογίας της εθνικοφροσύνης της δεκαετίας του ’60, τότε τι ήταν;
Όπως ήταν φυσικό, μετά από μια τέτοια δημόσια εκδήλωση ιδεολογικού εκφασισμού, ήμουν έτοιμος να αποχωρήσω και μάλιστα με δημόσια καταγγελία. Με σταμάτησε πάλι η παράκληση συναγωνιστών, τους οποίους γνώρισα εντός της Σπίθας και κέρδισαν την προσωπική μου εκτίμηση για την ακεραιότητα και το ήθος τους. Ας δώσουμε τη μάχη για να μην τους χαρίσουμε τον Μίκη. Αυτό με κράτησε, αν και πίστευα ότι η μάχη ήταν χαμένη.
Αυτό που διαπίστωσα από την πρώτη στιγμή ήταν ότι όποιος έγλειφε περισσότερο τον Μίκη, όποιος τον κολάκευε μέχρι αηδίας, αυτός πέρναγε και τις θέσεις του. Προσωπικά δεν ήμουν ποτέ αυλοκόλακας, ούτε σφουγγοκολάριος και δεν πρόκειται να γίνω για χάρη οποιουδήποτε. Επιπλέον διαπίστωσα ότι υπήρχε μια πολύ «περίεργη» ανοχή των φασιστικών πρακτικών και αντιλήψεων, όπως π.χ. του ΠΟΛΙΤΙΖΩ, όπως και μια πολύ στενή σχέση με το κύκλωμα Μητσοτάκη-Βαρδινογιάννη-Εμφιετζόγλου. Ενώ οι λογικές περί "εθνοσωτηρίου" διακυβερνήσεως της χώρας από "προσωπικότητες" έβρισκαν απήχηση ακόμη και στον ίδιο τον Μίκη. Αρκεί να συμπεριλαμβάνεται κι αυτός σ’ αυτά τα σχέδια. Τα δε κείμενα οργανωτικού (Δημητροκαλικής εμπνεύσεως) εύκολα μπορεί να βρει κανείς τις πηγές τους στο National Endowment of Democracy (βιτρίνα της CIA) και στο American Heritage Foundation (της ευαγγελικής ακροδεξιάς που στηρίζει την οικογένεια Μπους). Όποιος θέλει να τα βρει είναι πολύ εύκολο. Το γεγονός ότι ορισμένοι της συμβουλευτικής βρήκαν πολλά να πουν εναντίον μου και εναντίον της Σεισάχθειας, πάντα εν απουσία μου, αλλά ως δια μαγείας δεν βρήκαν τίποτε να πουν για όλα τα παραπάνω, σημαίνει πολλά για τα σχέδια που υπηρετούν.
Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς σε μια τέτοια οργάνωση δεν μένει κανένας που έχει έστω και στοιχειωδώς δημοκρατικές αρχές. Μαζί με άλλους έδωσα τη μάχη να απαλλαγεί η κεντρική Σπίθα και ο ίδιος ο Μίκης από τις επιρροές αυτές. Για μια στιγμή πιστέψαμε ότι τα καταφέραμε με την ανακοίνωση του Μίκη περί οργανωτικού της 1/4. Είχε προηγηθεί μια συνάντηση το προηγούμενο απόγευμα στο σπίτι του Μίκη, όπου μου είχε ζητήσει παρουσία τρίτων να «αφοσιωθώ» στην Σπίθα. Του απάντησα ότι εγώ έχω αφοσιωθεί στη δημιουργία ενός νέου ΕΑΜ. Ο Μίκης μου απάντησε ότι αυτό ήταν το όνειρό του, λίγο πριν κλείσει τα μάτια του να δει την αναγέννηση του ΕΑΜ. Τότε του εξήγησα τόσο εγώ, όσο και οι υπόλοιποι που παραβρίσκονταν εκεί ότι πρέπει να ξεφορτωθεί όλο τον συρφετό του παρακράτους που είχε διεισδύσει στη Σπίθα και να ξεκινήσουν όλα από το μηδέν με μόνο κεκτημένο την διακήρυξη της 1ης Δεκέμβρη. Ο Μίκης τα δέχτηκε όλα και ξεκινήσαμε να καθαρίζουμε την κόπρο του Αυγεία, η οποία δυστυχώς όπως ανακαλύψαμε είχε διεισδύσει παντού.
Στις 2/4 αναρτήθηκε, μετά από απαίτηση του ίδιου του Μίκη, δικό μου κείμενο με τίτλο το "κίνημα δεν χρειάζεται υποταχτικούς και υπάκουους", όπου μιλούσα για χιτλερικές πρακτικές μέσα στη Σπίθα, για προπηλακισμούς και άλλα. Ήταν το μοναδικό κείμενο που έγραψα και ανάρτησα στην κεντρική Σπίθα από την αρχή της ένταξής μου στη συμβουλευτική. Όσοι αναρωτιούνται τι είναι αυτά που καταγγέλλω στην επιστολή παραίτησής μου θα τους παρότρυνα να ξαναδιαβάσουν εκείνο το κείμενο. Θα διαπιστώσουν ότι μιλώ πολύ συγκεκριμένα και φωτογραφίζω καταστάσεις που οδήγησαν τις 200 αρχικές Σπίθες των μερικών χιλιάδων μελών να καταντήσουν 50 «εγκεκριμένες» Σπίθες με περίπου 600 μέλη.
Κανείς δεν αντέδρασε τότε. Κανείς δεν φάνηκε να αναρωτιέται. Κανείς από όλους αυτούς που ξαφνικά ξύπνησαν με τις υποτιθέμενες καταγγελίες της επιστολής παραίτησής μου, δεν αναρωτήθηκε τότε τι σήμαιναν όλα εκείνα που έγραφα. Ούτε φυσικά εγώ αποπέμφθηκα ως "συκοφάντης". Γιατί άραγε; Γιατί τότε κανείς δεν τόλμησε να βγει ανοιχτά και να με πει «συκοφάντη»; Γιατί τότε όλοι οι επώνυμοι και ανώνυμοι υβρεολόγοι είχαν λουφάξει; Μόνο ο Δημητροκάλης έστειλε μια «απάντηση» που χρέωνε τις χιτλερικές πρακτικές στον Μίκη. Έτσι, μετά από απειλές και εκβιασμούς του Μητσοτακικού παρακράτους, το οποίο ελέγχει το πολύ στενό προσωπικό περιβάλλον του Μίκη, το κείμενο κατέβηκε μέσα σε 2-3 μέρες χωρίς θόρυβο.
Μετά από μια εβδομάδα ο Μίκης απέδειξε ότι η στροφή επί του οργανωτικού ήταν όντως πρωταπριλιάτικο αστείο και αποκατέστησε το σκοτεινό κύκλωμα και τους ανθρώπους του που τον περιβάλουν ασφυκτικά. Κι έτσι δεν έμενε τίποτε άλλο για εμάς, τον Ληναίο και εμένα, μαζί με αρκετούς άλλους "ανώνυμους" πρωτεργάτες της κίνησης από το να παραιτηθούμε. Τη δική μας παραίτηση έχουν ακολουθήσει κι άλλες, με επιστολές πολύ πιο καυστικές από τις δικές μας, αλλά το προσωπικό περιβάλλον του Μίκη δεν τολμά να τις δημοσιοποιήσει.
Αυτό που ακολούθησε ειλικρινά δεν το περίμενα. Όχι μόνο δεν περίμενα την δημοσιοποίηση της επιστολής παραίτησής μου, μιας και έκανα την χάρη σ’ όλους εκείνους που σχεδόν από την αρχή πίεζαν για την αποπομπή μου, αλλά ούτε περίμενα τα παραληρήματα με την υπογραφή του Μίκη που ακολούθησαν, που μόνο ειδικοί ψυχίατροι μπορούν να ερμηνεύσουν. Αυτό που περίμενα ήταν να βγει στην επιφάνεια όλος ο βόθρος εναντίον μου από τα υποκείμενα που έλεγχαν εξαρχής και δεν έπαψαν ποτέ να ελέγχουν την κεντρική ιστοσελίδα της κίνησης. Όπως επίσης περίμενα και τις φασιστικού τύπου παρεμβάσεις ενάντια σε εκείνες τις Σπίθες, οι οποίες παραμένουν πεισματικά ανεξάρτητες και πιστές στην διακήρυξη της 1ης Δεκέμβρη. Γι’ αυτό άλλωστε είχα αρνηθεί, μετά από την δημοσιοποίηση της παραίτησής μου, να εμφανιστώ ως ομιλητής σε Σπίθες, ακόμη κι αν αυτές επέμεναν στην πρόσκλησή τους. Με κανένα τρόπο δεν ήθελα, ούτε θέλω να δώσω πάτημα σε παρακρατικές πρακτικές ενάντια σε Σπίθες και Σπιθιστές, όπως συνέβη π.χ. με την Σπίθα Ηρακλείου, την οποία και είχα προειδοποιήσει για το τι θα συνέβαινε αν επέμενε στην πρόσκλησή της.
Βλέπετε η αποστολή των εν λόγω υποκειμένων είναι να στηρίξουν τον επίσημο εκφασισμό της πολιτικής ζωής της χώρας μέσα από κάποιο σχήμα «εθνοσωτήριας» διακυβέρνησης, εξασφαλίζοντας τις ευλογίες του Μίκη, το οποίο θα έρθει να καταλύσει ακόμη κι αυτές τις λιγοστές λαϊκές ελευθερίες που έχουν απομείνει σ’ αυτόν τον τόπο. Τον ίδιο εκφασισμό που υπηρετεί ο νέος Παπαδόπουλος, ονόματι Αλέκος, όπως και η πρόσφατη πρωτοβουλία των Ακαδημαϊκών, η έλευση του Σερ Μαρκεζίνη, οι παρασκηνιακές κινήσεις του «προσβληθέντος» Προέδρου της Δημοκρατίας και οι διαρκείς πιέσεις των μεγάλων καναλαρχών.
Μετά από όλα αυτά ο καθένας δεν έχει παρά να αναλάβει τις ευθύνες του. Όποιος θέλει να υπηρετήσει σκοτεινές υποθέσεις δεν έχει παρά να προσποιηθεί ότι δεν ξέρει τίποτε για την ταμπακέρα και ότι για όλα φταίει ο Καζάκης. Κανένα πρόβλημα. Το τι είναι ο καθένας, τι εκφράζει και σε τι είναι αφοσιωμένος το αποδεικνύει πάντα η πράξη.
Σε όλα αυτά αναφέρομαι για πρώτη και τελευταία φορά. Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα με πιστέψει, γιατί δεν κάνω αγώνα δημοτικότητας, ούτε ψάχνω για οπαδούς. Άλλωστε για μένα το κεφάλαιο Σπίθα έχει κλείσει οριστικά. Αυτό σήμαινε το «χέστηκα» που είπα στις Σπίθες Κύπρου και αναφερόταν ειδικά σε όλους εκείνους που τόσο καιρό ασκούνται στη χυδαία φημολογία εναντίον μου στο παρασκήνιο, μιας και ήταν πάντα αρκετά άνανδροι και αρκούντως θρασύδειλοι για να με αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο. Κι επειδή δεν πρόκειται να χαραμίσω ούτε λέξη παραπάνω για το όλο ζήτημα, όποιος επιμένει να χυδαιολογεί με βάση την παραίτησή μου τότε το μόνο που του αξίζει είναι η τόσο πρέπουσα αν και αθυρόστομη απάντηση του Καραϊσκάκη. Αυτό έχω να πω κι εγώ σ’ όλα τα επώνυμα και ανώνυμα καρακόλια που κρύβονται πίσω από εικόνισμα του Μίκη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι παραιτηθήκαμε από την κεντρική Σπίθα, αποχωρούμε και από το κίνημα. Ούτε έχουμε ξεγράψει πολλούς άξιους αγωνιστές που βρίσκονται ακόμη στη Σπίθα. Αντίθετα. Τόσο εγώ, όσο και όλοι οι άλλοι εξακολουθούμε να δίνουμε το παρών και να παλεύουμε για τον συντονισμό και τη συλλογική δράση ενός αυθεντικά δημοκρατικού και λαϊκού κινήματος για την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στους δρόμους του αγώνα.

27/4/2011

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Γιατί χρειαζόμαστε Άμεση Δημοκρατία εδώ και τώρα!

Πώς θα σας φαινόταν αν πηγαίνατε π.χ. κάθε δεύτερη Κυριακή με την ταυτότητά σας στο πρακτορείο Προ-Πο της γειτονιάς σας και συμπληρώνατε σε ένα δελτίο, πανομοιότυπο με αυτά των Λόττο και Τζόκερ, την προτίμησή σας για όλα τα τρέχοντα ζητήματα (π.χ. το μεταναστευτικό, το πακέτο στήριξης του ΔΝΤ ή τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία);

Η μετάβαση σε ένα νέο σύστημα Άμεσης Δημοκρατίας είναι σήμερα όχι μόνο απόλυτα εφικτή, αλλά και, όσο ποτέ στο παρελθόν, απαραίτητη.

Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να πληρώνουμε τους επαγγελματίες λαοπλάνους και τους παρατρεχάμενούς τους, ενώ το να τους αφήνουμε τόσα χρόνια ελεύθερους να αποφασίζουν εξ'ονόματός μας, είδαμε πού μας οδήγησε.

Καιρός να αντικρίσουμε την αλήθεια κατάματα και να πάρουμε, εμείς οι πολίτες το μέλλον μας στα χέρια μας. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία!

Παρακολουθήστε πολύ προσεκτικά στο παρακάτω βίντεο τους λόγους, για τους οποίους το υπάρχον σύστημα των επαγγελματιών πολιτικών δημαγωγών δεν θα μπορούσε ποτέ να υπηρετήσει το πραγματικό συμφέρον των πολιτών και της χώρας.




ΠΗΓΗ  http://imerologio.info/index.php?id=111

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΧΑΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ

Κούρνης Μιχαήλ του Δημητρίου
Χαλκίδα

Προς:
α) Τροχαία Αττικής Οδού - Υπ' όψη Διοικητού
β) Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη

Την 13 - 3 - 2011 και περίπου στις 17:00 σταματάω με το υπ' αρίθμ: ΧΑΑ 4183 αυτοκίνητό μου στο σταθμό διοδίων Αττικής Οδού στο ύψος της Μεταμόρφωσης και δηλώνω στην ταμεία ότι δεν έχω χρήματα μαζί μου για να πληρώσω το αντίτιμο των διοδίων και ζητάω να μου εκδώσει απόδειξη επί πιστώσει. Η υπάλληλος μου ζήτησε να περιμένω, έκλεισε το παράθυρο του κουβουκλίου του ταμείου χωρίς να μου πει κάτι άλλο.

Στην αδικαιολόγητη καθυστέρησή της ερωτώ επανειλημμένως το πότε θα μου εκδώσει το στοιχείο της αποδείξεως και μου απαντά: "περιμένετε, ελέγχω το όχημα". Η αναμονή μου αυτή κράτησε περί τα 10 - 15 λεπτά, κατά τη διάρκεια των οποίων παρέμενα μέσα στο αυτοκίνητο μπροστά στο ταμείο και μπροστά μου ήταν η κατεβασμένη μπάρα. Στη συνέχεια βλέπω πίσω μου, πριν το σταθμό να φθάνουν και να σταθμεύουν περιπολικά της αμέσου δράσεως και της τροχαίας. Ένα αστυνομικό όργανο μου είπε να κατευθυνθώ στο σημείο που στάθμευσαν τα δυο περιπολικά, περί τα 30 μέτρα πριν τα διόδια. Ακολούθως μου δηλώνουν από το περιπολικό της τροχαίας ότι ειδοποιήθηκαν επειδή εγώ αρνούμαι να πληρώσω και μου ζήτησαν τα χαρτιά μου (άδεια - δίπλωμα - ασφάλεια ) τα οποία και τους παρέδωσα προς έλεγχο. Κι εγώ δηλώνω ότι ουδόλως αρνήθηκα να καταβάλλω το ποσό των διοδίων, αλλά δήλωσα αδυναμία πληρωμής επειδή δεν είχα χρήματα μαζί μου, ζήτησα απόδειξη επί πιστώσει και μάλιστα η ταμίας δεν αρνήθηκε, μου είπε να περιμένω και με άφησε να περιμένω περί τα 15 λεπτά περίπου. Το όργανο της τροχαίας πλησίασε την ταμεία, συνομίλησαν, δεν γνωρίζω τι είπαν, μου δηλώνει ότι αρνούμαι να πληρώσω. Ερωτώ τους πέντε παρόντες εξαρχής και καθ' όλη τη διάρκεια του επεισοδίου (δυο εκ των οποίων ήταν συνεπιβάτες μου) και επιβεβαίωσαν μπροστά στα δύο όργανα της τροχαίας και τα δύο όργανα της αμέσου δράσεως, που είχαν συγκεντρωθεί γύρω μας ότι δεν αρνήθηκα την πληρωμή και επιβεβαίωσαν τη σειρά των πραγματικών περιστατικών που προηγήθηκαν, όπως τα εξέθεσα παραπάνω. Ακολούθως το όργανο της τροχαίας επικοινώνησε με το τμήμα του. Μου δηλώνει, μετά, ότι: "κύριε, περάσατε χωρίς να πληρώσετε" ενώ το Β' όργανο της τροχαίας αρχίζει να μου εκδίδει κλήση. Έκπληκτοι όλοι οι παρευρισκόμενοι του εφιστούμε την προσοχή στο πραγματικό γεγονός ότι το αυτοκίνητο εξακολουθεί να είναι σταθμευμένο μπροστά στο ταμείο και πίσω από την κατεβασμένη μπάρα (ήδη μισή ώρα από τη στιγμή που πρωτοέφθασα μπροστά στο ταμείο) ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ.

Βλέποντας την απροκάλυπτα μεροληπτική στάση των τροχονόμων υπέρ της εταιρείας ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ και εναντίον εμού απευθύνομαι στο πλήρωμα του περιπολικού της αμέσου δράσεως και ζητώ τα στοιχεία του υπευθύνου του σταθμού των εκεί διοδίων, προκειμένου να ακολουθήσω τα νόμιμα. Μου δηλώνει ότι τα έχει και να πάω να τα πάρω σε δέκα ημέρες από την Γ.Α.Δ.Α. Στη συνέχεια το πλήρωμα της αμέσου δράσεως αποχωρεί. Εν τω μεταξύ ο συνεπιβάτης μου Ελευθέριος Παπαδόπουλος επικοινωνεί με το Σ.Δ.Ο.Ε στο τηλέφωνο καταγγελιών 1517 και καταγγέλλει ότι η υπάλληλος του ταμείου διοδίων ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ - Μεταμόρφωσης αρνείται παράνομα την έκδοση νόμιμου φορολογικού στοιχείου.

Τα όργανα της τροχαίας έρχονται δεύτερη φορά σε αμηχανία από το γεγονός του τηλεφωνήματος στο Σ.Δ.Ο.Ε και από το γεγονός ότι δεν έχει περάσει την μπάρα το αυτοκίνητό μου και επικοινωνούν πάλι με το διοικητή του τμήματος μέσω του κινητού τους τηλεφώνου. Στη συνέχεια μου δηλώνουν ότι επικοινώνησαν με το διοικητή τους και ότι έχουν σαφής εντολές να πιστοποιήσουν παράβαση διότι αρνήθηκα να πληρώσω τα διόδια και σύμφωνα με το νόμο Ρέππα θα πρέπει να μου κόψουν κλήση και μου ζήτησαν να περάσω τα διόδια και να παρκάρω μετά την μπάρα δεξιά. Στο σημείο αυτό τους επισήμανα ξανά μετ' επί τάσεως και ενώπιον πέντε μαρτύρων ότι δεν αρνήθηκα να πληρώσω το αντίτιμο αλλά ότι δεν έχω αυτή τη στιγμή χρήματα μαζί μου για να το πληρώσω κι ότι δεν επιθυμώ να διαπράξω παράβαση του Κ.Ο.Κ αλλά να μεταθέσω την υποχρέωση της πληρωμής μου προς την εταιρεία σε επόμενη ημέρα. Έχοντας πια κρίνει από την παράλογη συμπεριφορά τους ότι αποσκοπούν στο να με εξωθήσουν σε παράνομη, με βάση την τροπολογία Ρέππα, πράξη για να καλύψουν εκ των υστέρων τις εντολές του διοικητή τους, ζήτησα από τα όργανα της τροχαίας να μετακινήσουν το αυτοκίνητό μου οι ίδιοι περνώντας την κλειστή μπάρα. Εκείνη τη στιγμή καταφθάνει και δεύτερο περιπολικό της τροχαίας και το όργανο που εξήλθε του περιπολικού μου ζήτησε να μετακινήσω εγώ το αυτοκίνητό μου περνώντας την κλειστή μπάρα, αλλιώς θα έρθει γερανός γιατί το όχημα μου παρακωλύει την κυκλοφορία. Επαναλαμβάνουμε έκπληκτοι εγώ και οι πέντε μάρτυρες στο συμβάν ότι όλη αυτήν την ώρα μέχρι και τη στιγμή που μιλάμε η υπάλληλος εξακολουθεί να μην μου δίνει απόδειξη και η μπάρα παραμένει κατεβασμένη μπροστά από το αυτοκίνητό μου και αυτονόητο και προφανές ότι αυτό το εμπόδιο και ο χειριστής του παρακωλύουν τη συγκοινωνία. Εξακολουθούμε να ρωτάμε και τον νεοησελθόντα στο συμβάν τροχονόμο να μου εξηγήσει ποια είναι η παράβαση που διέπραξα καθώς ούτε το αυτοκίνητο έχει περάσει τα διόδια χωρίς την καταβολή διοδίων και μπροστά από το αυτοκίνητο υπάρχει εμπόδιο το οποίο δεν του επιτρέπει να μετακινηθεί. Ακολουθεί και νέα επικοινωνία του τροχονόμου αυτού με το τμήμα του ή το διοικητή του (δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αλλά πάντως φαινόταν ότι μιλούσε από το προσωπικό του κινητό και αυτός) και μετά μου δηλώνει ότι: "έχω ξεκάθαρες εντολές να πιστοποιήσω παράβαση με βάση την τροπολογία Ρέππα, ακόμη και με αυτές τις συνθήκες" και μου ζήτησε να μετακινήσω το αυτοκίνητό μου αλλιώς θα καλέσει γερανό. Εγώ δηλώνω ότι το αυτοκίνητο δεν θα το περάσω χωρίς απόδειξη και σηκώνω τα χέρια "ψηλά" αφού έχουν "τέτοιες εντολές"!

Τότε λοιπόν ο τροχονόμος αυτός δίνει εντολή να ολοκληρώσουν την κλήση που είχαν αφήσει στη μέση και ενώ στο σημείο φτάνει και γερανός , τα όργανα της τροχαίας αφαιρούν τις πινακίδες μου, από το πάντα σταθμευμένο αυτοκίνητο στο αρχικό σημείο, μπροστά στο ταμείο, μου παραδίδουν τις βίδες και μου ζητούν να υπογράψω την κλήση! Εγώ παρέλαβα τη κλήση και πριν την υπογραφή μου έγραψα "με την επιφύλαξη για τη νομιμότητα..." της διαδικασίας, ήθελα να ολοκληρώσω αλλά σε αυτό το σημείο, μου πήρε ο τροχονόμος το χαρτί από το χέρι και δεν μου επέτρεψε να θέσω την υπογραφή μου, δηλώνοντάς μου να κάνω τα παράπονά μου εντός τριών ημερών στην τροχαία Αττικής Οδού που βρίσκεται στην έξοδο 18. Απεχώρησαν. Αποχωρήσαμε.

Όλα αυτά διήρκεσαν μία ώρα περίπου, κατά τη διάρκεια της οποίας εγώ και οι συνεπιβάτες μου ήμασταν καθηλωμένοι στο ταμείο μπροστά με υπαιτιότητα των τροχονόμων και της υπαλλήλου του ταμείου της Αττικής Οδού. Η μεροληπτική στάση της τροχαίας που αναμείχθηκε στην οικονομική διαφορά μου με την εταιρεία ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ, πέραν του προστίμου, της ταλαιπωρίας και της ματαίωσης λόγω καθυστερήσεως εξ' αιτίας των του προγράμματος μας τόσων ανθρώπων, αφαιρώντας μου και τις πινακίδες και το δίπλωμά μου, μου στέρησε δύο πολύτιμα εργαλεία για τη δουλειά μου για είκοσι ημέρες.

Ζητώ να μεταβιβαστεί άμεσα στον αρμόδιο εισαγγελέα η ως άνω μαρτυρική μου κατάθεση και να πραχθούν τα νόμιμα προς κάθε κατεύθυνση και δηλώνω τα στοιχεία των παρευρισκομένων στο συμβάν μαρτύρων:

α) Παπαδόπουλος Ελευθέριος
β) Παπαδόπουλος Λάζαρος (Συνεπιβάτες μου) και

γ) Καρέγλης Αντώνιος
δ) Χατζηλιάδης Παντελής
ε) Κουρμπάς Εμμανουήλ

ΠΗΓΗ:
http://www.kinima.org/content/feeds-%E2%80%A2-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CE%B1%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%85

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Mahatma Gandhi..."Γίνε εσύ η αλλαγή που επιθυμείς"...



1. «Πρέπει εσύ να αποτελείς την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο»

Εάν αλλάξεις τον εαυτό σου, θα αλλάξεις τον κόσμο σου. Εάν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, τότε θα αλλάξουν οι ενέργειές σου, αλλά και το πώς αισθάνεσαι. Και με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος γύρω σου θα αλλάξει. Όχι μόνο γιατί πλέον θα βλέπεις το περιβάλλον σου μέσω νέων «φακών» σκέψης και συναισθημάτων, αλλά και γιατί η αλλαγή μέσα σου μπορεί να σου επιτρέψει να αναλάβεις δράση με τρόπους που δεν είχες ποτέ φανταστεί.



2. «Κανείς δεν μπορεί να με πειράξει χωρίς την άδειά μου»

Το τι νιώθεις και το πώς αντιδράς σε κάτι, είναι πάντα δική σου επιλογή. Μπορεί να υπάρχει ένας «κανονικός» ή ένας κοινός τρόπος αντίδρασης σε διαφορετικά πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι μπορείς να επιλέξεις τις δικές σου σκέψεις, αντιδράσεις και συναισθήματα σχεδόν στα πάντα. Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεσαι, να αντιδράς υπερβολικά ή αρνητικά. Τουλάχιστον όχι κάθε φορά και όχι άμεσα. Μερικές φορές αντιδρούμε  αντανακλαστικά και όχι συνειδητά.

 

3. «Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού»

Έχεις συνειδητοποιήσει ότι με το να συγχωρείς και να ξεχνάς το παρελθόν, θα προσφέρεις σε εσένα και τους γύρω σου μία μεγάλη υπηρεσία; Το να σπαταλάς το χρόνο σου σε αρνητικές εμπειρίες, από τη στιγμή που έχεις πάρει όλα τα μαθήματα από αυτές, δεν θα σου προσφέρει τίποτα. Το πιο πιθανό θα είναι να προκαλέσεις στο εαυτό σου περισσότερο πόνο και να τον παραλύσεις καθιστώντας τον ανίκανο να αναλάβει δράση όταν θα πρέπει.



4. «Δεν θέλω να προβλέπω το μέλλον. Είμαι αφοσιωμένος στην παρούσα στιγμή. Ο Θεός δεν μου έδωσε τον έλεγχο της επόμενης στιγμής, αλλά αυτής»

Ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις την εσωτερική αντίσταση που συχνά σε σταματά από την ανάληψη δράσης, είναι να μείνεις στο παρόν όσο το δυνατόν περισσότερο και να είσαι δεκτικός. Γιατί; Επειδή, όταν ζεις στο παρόν, δεν ανησυχείς για την επόμενη στιγμή που ούτως ή άλλως δεν μπορείς να ελέγξεις.




5. «Το οφθαλμόν αντί οφθαλμού μπορεί να οδηγήσει μόνο στο να τυφλωθεί όλος ο κόσμος»

Το να καταπολεμάς το κακό με κακό δε πρόκειται να σε βοηθήσει. Μπορείς πάντα να επιλέγεις τον τρόπο αντίδρασής σου στις καταστάσεις. Όταν ενσωματώσεις αυτόν τον τρόπο σκέψης στη ζωή σου, τότε θα μπορείς να αντιδράς με ένα τρόπο που θα είναι πιο χρήσιμος για εσένα και για τους άλλους.


6. «Είναι ανόητο να είσαι πολύ σίγουρος για την σοφία σου. Είναι υγιές να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι και οι ισχυρότεροι μπορεί να αποδυναμωθούν και οι σοφότεροι μπορεί να σφάλλουν»

Όταν θεοποιείς ανθρώπους -ακόμη κι αν έχουν καταφέρει εκπληκτικά πράγματα- κινδυνεύεις να αποστασιοποιηθείς από αυτούς. Συχνά αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να πετύχεις παρόμοια κατορθώματα. Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι κι αυτοί είναι ανθρώπινα πλάσματα όπως εσύ, άσχετα με το τι έχουν καταφέρει.



                                                                            
7. «Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα γελάσουν με σένα, μετά θα σε πολεμήσουν και τότε κέρδισες»

Να είσαι ανθεκτικός στα σαμποτάζ που σου στήνει ο ίδιος σου ο εαυτός. Μόνο τότε, η εσωτερική σου αντίσταση θα ασθενήσει και θα σε επισκέπτεται όλο και λιγότερο. Βρες αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις και τότε θα βρεις και το εσωτερικό κίνητρο για να συνεχίσεις. Ένας λόγος που ο Γκάντι είχε τόσο μεγάλη επιτυχία με την μέθοδό της μη βίας, ήταν ότι ο ίδιος και οι οπαδοί του δεν παραιτήθηκαν ποτέ.


                                                                           
8. «Βλέπω μόνο τις αρετές των ανθρώπων. Αφού δεν είμαι αλάθητος, δεν θα αναλύσω τα λάθη των άλλων»

Όλοι έχουμε κάτι καλό μέσα μας. Αν στοχεύεις στη βελτίωση τότε είναι χρήσιμο να επικεντρώνεσαι στις καλές πλευρές των ανθρώπων. Όταν εστιάζεις στα θετικά στοιχεία των άλλων, έχεις ακόμα ένα κίνητρο για να τους βοηθήσεις. Με το να βοηθάς τους άλλους δεν κάνεις μόνο την δική τους ζωή καλύτερη. Με τον καιρό παίρνεις πίσω ότι έδωσες, ενώ οι άνθρωποι που βοήθησες τείνουν περισσότερο να βοηθήσουν άλλα άτομα. Έτσι, όλοι μαζί, δημιουργείτε μια θετική αλλαγή που δυναμώνει.

                                                                    
9. «Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέπτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους...Πάντα να στοχεύεις στην πλήρη αρμονία της σκέψης, των λόγων και των πράξεων. Πάντα να στοχεύεις στο να εξαγνίζεις τις σκέψεις σου και όλα θα είναι καλά».

Μία από τις καλύτερες συμβουλές για την βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων είναι να συμπεριφέρεσαι με συνέπεια και να επικοινωνείς με αυθεντικό τρόπο. Στους ανθρώπους αρέσει αυτό και ο νους γαληνεύει όταν οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένες. Όταν είσαι αληθινός δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα γιατί η γλώσσα του σώματός σου και ο τόνος της φωνής σου -τα οποία κάποιοι λένε ότι είναι το 90% της επικοινωνίας- είναι συντονισμένα με τις σκέψεις σου.


                                                                           
10. «Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής. Αυτός που προσπαθεί να διατηρήσει τα δόγματά του για να φαίνεται συνεπής στους άλλους, οδηγεί τον εαυτό του σε λάθος δρόμο»

Υπάρχουν φορές που είσαι ασυνεπής ή που δίνεις την εντύπωση πως δεν ξέρεις τι κάνεις. Αυτό είναι προτιμότερο από το να προσπαθείς να διατηρείς παλιές απόψεις που ξέρεις ότι είναι λανθασμένες από φόβο μην σε κρίνουν οι άλλοι. Μην το κάνεις. Επέλεξε να αναπτύξεις την σκέψη σου και να εξελιχθείς.




***Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι ήταν Ινδός πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης. Υπήρξε η κεντρική μορφή του εθνικού κινήματος για την ινδική ανεξαρτησία και εμπνευστής της μεθόδου παθητικής αντίστασης χωρίς τη χρήση βίας έναντι των καταπιεστών.

Η διδασκαλία του επηρέασε το διεθνές κίνημα για την ειρήνη και μαζί με τον ασκητικό βίο του συνέτειναν στο να καταστεί παγκόσμιο σύμβολο και ορόσημο της φιλοσοφικής και κοινωνικοπολιτικής διανόησης του 20ου αιώνα. Έγινε ευρύτερα γνωστός με την προσωνυμία Μαχάτμα, που φέρεται να του απέδωσε στα 1915 ο Ινδός νομπελίστας ποιητής και φιλόσοφος Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και στα σανσκριτικά σημαίνει Μεγάλη Ψυχή.

Ίσως "ο σταρ" της Ινδικής ανεξαρτησίας να είναι για το Δυτικό κόσμο ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Αμπεντγκάρ όμως είναι για πολλούς Ινδούς, ιδιαίτερα για τους ντάλιτ, ο μεγάλος ήρωας της χώρας, ο άνθρωπος που με τους αγώνες του κατάφερε να βελτιώσει τη θέση των φτωχών και ανυπεράσπιστων "θρυμματισμένων ανθρώπων".
Η "πολιτική ανυπακοή" του Γκάντι έμεινε ιστορική, ακόμη και σήμερα όμως στη χώρα του πολλοί από τους υπέρμαχους των δικαιωμάτων των ντάλιτς, πιστεύουν ότι στην πράξη αρνούμενος να αποκηρύξει τον ινδουισμό, ουσιαστικά κορόιδευε τους ανέγγιχτους…Παρ' όλα αυτά οι αγώνες του παραμένουν ένα ορόσημο στην ιστορία του 20ου αιώνα.
Γεννήθηκε το 1869 στην επαρχία Γκουτζαράτ της Ινδίας και σπούδασε Νομική στο Λονδίνο. Το 1893 έφυγε για την Νότιο Αφρική για να εργαστεί ως νομικός σύμβουλος σε εταιρία ινδικών συμφερόντων και παρέμεινε εκεί για 20 χρόνια.

Οι Ινδοί που εργάζονταν τότε στη Νότιο Αφρική αντιμετωπίζονταν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας από τους λευκούς ευρωπαίους που κυβερνούσαν τη χώρα. Αυτή η ρατσιστική συμπεριφορά συνέβαλε στη πολιτική του αφύπνιση. Και ο Γκάντι εφάρμοσε για πρώτη φορά την παθητική αντίσταση και την πολιτική ανυπακοή προς τις νοτιο-αφρικανικές αρχές για να προασπίσει τα πολιτικά δικαιώματα των Ινδών μεταναστών. Επέλεξε τον όρο "satyagraha" - (σανσκριτική λέξη που σημαίνει αλήθεια και σταθερότητα) - για να εκφράσει τις επαναστατικές μεθόδους που ακολουθούσε, ενώ εμπνευστές του ήταν ο συγγραφέας Λεο Τολστόι, τα διδάγματα του Χριστού, αλλά κυρίως, η "Ανυπακοή του Πολίτη" του Χένρυ Ντέιβιντ Θόρω.

Οι επικριτές του Γκάντι αμφισβητούν την αγιότητα που περιβάλλει το πρόσωπο του, καθώς και τη σχέση του με τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Το 1906 στη Νότια Αφρική τάχθηκε στο πλευρό των Βρετανών οργανώνοντας το Σώμα των Ινδών Τραυματιοφορέων κατά τη διάρκεια της Επανάστασης των Ζουλού, ενός λαού καταπιεζόμενου και εξεγερμένου ενάντια στους ξένους αποικιοκράτες.

Ο ίδιος, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον Η. Ν. Brailsford το 1946, απάντησε με αφοπλιστικό τρόπο: "Στην αλληλογραφία μου μάλιστα με τον τότε κυβερνήτη της αποικίας, λόρδο Τσέμσφορντ, χρησιμοποιούσα εκφράσεις οι οποίες από καιρού εις καιρόν χρησιμοποιούνται εναντίον μου. Επιθυμούσα να εμφυσήσω στην καρδιά των Ινδών την ίδια αφοσίωση και πίστη στο βρετανικό στέμμα που θα μπορούσε να τρέφει ένας Άγγλος. Ποιος με "προσηλύτισε" και με έπεισε να προσχωρήσω στο κίνημα της ανεξαρτησίας; Ένας... βρετανός ποδοσφαιριστής!".
Η αφοσίωση που έδειχνε στους Βρετανούς μέχρι να αρχίσει τον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ινδίας ήταν πράγματι δεδομένη, αλλά και πιθανότατα δικαίως ύποπτη.



Το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής

"Η μη-συνεργασία δεν στρέφεται ενάντια στους ανθρώπους, αλλά ενάντια στα μέτρα που αυτοί παίρνουν. Δεν στρέφεται ενάντια στους Κυβερνήτες, αλλά ενάντια στο σύστημα διοίκησης που αντιπροσωπεύουν. Οι ρίζες της μη-συνεργασίας δεν βασίζονται στο μίσος, αλλά στη δικαιοσύνη, αν όχι στην αγάπη".

Όταν το έργο του στη Νότιο Αφρική τελειώσε, ο Γκάντι επέστρεψε στην πατρίδα του όπου καταπιάστηκε με την διάδοση του κινήματος της satyagraha, που στόχο του τώρα είχε την ανεξαρτησία και την αυτοδιάθεση της χώρας του. Το κίνημα του Γκάντι για μη-συνεργασία με τις αρχές βρήκε εκατομμύρια υποστηρικτές το 1919, μετά τη σφαγή της πόλης Αμριτσάρ. Τότε, πνίγηκε στο αίμα μια διαδήλωση που στρέφονταν ενάντια στο νόμο Rowlatt, έναν νόμο που έδινε στις βρετανικές αρχές "έκτακτες δικαιοδοσίες" για την αντιμετώπιση των επαναστατικών δραστηριοτήτων.


Το 1920 οι αποικιοκράτες αρνήθηκαν να κάνουν υποχωρήσεις στο θέμα της ανεξαρτησίας και η Ινδία παρέλυσε από το γενικό μποϊκοτάζ στο οποίο ο Γκάντι είχε καλέσει το λαό. Δημόσιοι υπάλληλοι παραιτούνταν, δικαστήρια και άλλες δημόσιες υπηρεσίες μποϊκοτάρονταν, μαθητές δεν προσέρχονταν στα σχολεία, ενώ απλοί πολίτες απέκλειαν δρόμους με καθιστικές διαμαρτυρίες και αρνούνταν να σηκωθούν, ακόμα και όταν τους ξυλοκοπούσε η αστυνομία.
Ο Γκάντι συνελήφθη αλλά οι Βρετανοί αναγκαστήκαν να τον αφήσουν λόγω της μεγάλης του λαϊκής απήχησης. Παράλληλα, στα πλαίσια του αγώνα για αυτοδιάθεση της Ινδίας, όλο και περισσότεροι Ινδοί συμμετείχαν στο μποϊκοτάζ των βρετανικών αγαθών.

Ωστόσο, τα κηρύγματα του Γκάντι για τη μη-βία (ahimsa) δεν είχαν βρει την ανταπόκριση που ο ίδιος περίμενε και το 1922 ξέσπασαν βίαια επεισόδια σε ολόκληρη τη χώρα ενάντια στις αποικιοκρατικές δυνάμεις.
Ο Γκάντι φυλακίστηκε και μετά την αποφυλάκισή του το 1924, αποσύρθηκε προσωρινά από την ενεργό πολιτική ζωή.

Ο Γκάντι "αναζητούσε ένα μόνο σκοπό, ένα γνήσιο σκοπό στον οποίο θα αφοσιώνονταν για το υπόλοιπο της ζωής του. Ήθελε να επαναλάβει τον θρίαμβο της Νοτίου Αφρικής σε ινδικά εδάφη" και το 1930 επανήλθε με μία νέα εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής.
Κάλεσε τους Ινδούς να αρνηθούν να πληρώσουν φόρους που είχαν επιβάλει οι Βρετανοί. Τότε πραγματοποιήθηκε η περίφημη πορεία προς τη θάλασσα, κατά την οποία ο Γκάντι μαζί με χιλιάδες Ινδούς περπάτησαν 241 μίλια προς την αραβική θάλασσα για να παρασκευάσουν αλάτι αφαλατώνοντας το θαλασσινό νερό. Επρόκειτο για διαμαρτυρία απέναντι στο μονοπώλιο της Βρετανίας σε βασικά αγαθά, όπως το αλάτι. Ο Γκάντι φυλακίστηκε ξανά, αλλά σύντομα απελευθερώθηκε.

Το ξέσπασμα του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου βρήκε το κόμμα του Εθνικού Κογκρέσου -του οποίου ηγείτο ο Γκάντι- να αρνείται να υποστηρίξει στρατιωτικά την Βρετανία όσο αυτή δεν παραχωρούσε στην Ινδία πλήρη ανεξαρτησία.
Το 1944 η βρετανική κυβέρνηση συναίνεσε στην εκχώρηση της ανεξαρτησίας υπό τον όρο να λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές τα δύο ανταγωνιστικά κόμματα της Ινδίας, το Εθνικό Κογκρέσο και η Μουσουλμανική Λίγκα.
Ο Γκάντι τελικά συμφώνησε με το "διαίρει και βασίλευε", με την ελπίδα ότι ο διαχωρισμός θα έφερνε την ειρήνη.

Το 1947, η Ινδία και το Πακιστάν ήταν πλέον δυο ανεξάρτητα και ξεχωριστά κράτη. Οι ινδουιστές και οι μουσουλμάνοι δεν μοιράζονταν το όραμα του Γκάντι για μια ενωμένη Ινδία. Ακολούθησαν άγριες συμπλοκές ανάμεσά τους.
Ο Γκάντι έκανε έκκληση για ειρηνική συνύπαρξη και προχώρησε σε απεργία πείνας μέχρι να σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Το Ιανουάριο του 1948 προχώρησε σε νέα απεργία πείνας. Στις 30 Ιανουαρίου, λίγες μέρες αφού είχε τερματίσει και τη νέα του αυτή απεργία, έπεσε νεκρός από τις σφαίρες ενός φανατικού ινδουιστή, την ώρα που πήγαινε για τη βραδινή του προσευχή.

Είχε ήδη αναδειχτεί σε παγκόσμιο σύμβολο.

***Από τη βιογραφία που έγραψε ο Ρόμπερτ Πέϊν, "Η ζωή και ο θάνατος του Μαχάτμα Γκάντι".



 Bob Marley - Get up, Stand up (Live)

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

"ΣΩΠΑ ΜΗ ΜΙΛΑΣ" - ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".
Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ....σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσι μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρεις τον μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ένας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ
εύκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δε θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

και δε θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει:
Μ Ι Λ Α!!!....

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Γλέζος προς κυβέρνηση: "Επιλύστε το πρόβλημα των μεταναστών, πριν θρηνήσουμε θύματα".

 Glezos250pxΈκκληση προς την κυβέρνηση απηύθυνε ο Μανώλης Γλέζος προκειμένου να επιλυθεί το πρόβλημα με τους απεργούς μετανάστες. Η δήλωση είναι η εξής:

«Παρακολουθώ με ιδιαίτερη προσοχή και αγωνία όλο το ρεπορτάζ γύρω από τους μετανάστες. Μερικοί πιστεύουν ότι είναι ένα παιχνίδι. Μερικοί πιστεύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι παίζουν με την ζωή τους. Δεν παίζουν. Προσφέρουν την ζωή τους, το θάνατο της ζωής τους για το ίδιο το δικαίωμα στην ζωή».
«Γι’ αυτό το λόγο, απευθύνω έκκληση σε όλους να συνδράμουν προς την κατεύθυνση να λυθεί...  το θέμα».«Ειδικά, απευθύνομαι προς την κυβέρνηση και την καλώ να λύσει άμεσα το πρόβλημα των εργαζομένων μεταναστώντους οποίους εκμεταλλεύτηκαν ως τώρα οι δουλέμποροι και δεν έχουν τα ένσημά τους. Μπορεί η κυβέρνηση να βρει τον τεχνικό τρόπο να λύσει το πρόβλημα των ενσήμων τους, πριν θρηνήσουμε θύματα». Απευθύνω έκκληση σε όλο τον πνευματικό κόσμο της χώρας και τον καλώ επιτέλους να συνδράμει»

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

ΓΙΑΤΙ ΤΟ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ" ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΕ ΣΙΩΠΟΥΝ ?

Κερατέα – Λαυρεωτική: ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ "ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ"

Η σύλληψη ενός ατόμου στο κέντρο της Κερατέας !


Ωμή αστυνομική βία σε κρατούμενο. Ένα συγκλονιστικό βίντεο που κάνει ήδη το γύρω του κόσμου μέσω του διαδικτύου αποκαλύπτει την ωμή βία που άσκησαν αστυνομικοί των ΜΑΤ σε κατοίκους της Λαυρεωτικής την ημέρα που εισέβαλαν ως στρατός κατοχής στην πόλη της Κερατέας. Στο βίντεο – ντοκουμέντο φαίνεται καθαρά η βαρβαρότητα με την οποία ένας ένστολος «υπερασπιστής του νόμου και προστάτης του πολίτη» χτυπάει βάναυσα με γροθιές στο πρόσωπο έναν ακινητοποιημένο νεαρό που βρίσκεται στο έδαφος. Αν και κρατούμενος, τον πλησιάζουν άλλοι δύο «άνδρες» των ΜΑΤ και ο ένας τον κλοτσάει ενώ ο δεύτερος τον χτυπάει με γροθιά για να εκτονώσουν την οργή τους. Δευτερόλεπτα αργότερα ο νεαρός την ώρα που οδηγείται στη κλούβα των ΜΑΤ, ο αστυνομικός που τον έχει συλλάβει τον χτυπάει κεφαλιά(!!!) με το κράνος τραυματίζοντάς στον στο κεφάλι. Το ευτύχημα για τον νεαρό κρατούμενο ήταν ότι κάποιοι άλλοι αστυνομικοί είδαν την κάμερα στο μπαλκόνι να τους καταγράφει και μιας και δεν μπορούσαν να μπουκάρουν και στο σπίτι, έβαλαν φρένο στην θηριωδία φοβούμενοι συνέπειες. Αυτό τη βίντεο – ντοκουμέντο παρουσιάστηκε στον ανακριτή και έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην από κοινού απόφαση ανακριτή – εισαγγελέα για την ελευθέρωση των συλληφθέντων που είχαν οδηγηθεί με βαρύτατες κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα. Ο νεαρός συνελήφθη «στο σωρό» λίγα μέτρα από την πόρτα του σπιτιού του, δεν φορούσε κουκούλα και κακοποιήθηκε βάναυσα από θρασύδειλους ένστολους που προσβάλουν το σώμα της αστυνομίας. Σύμφωνα με καταγγελία συγγενικών του προσώπων οι αστυνομικοί του έσπασαν το χέρι και τελικά με καθυστέρηση δύο ημερών και με αφόρητους πόνους, τον πήγαν στο νοσοκομείο ενώ το σπάσιμο στο κόκαλο είχε ήδη αρχίσει να «θρέφει» στραβά! Σε μια δημοκρατική χώρα αυτή η συγκλονιστική εικόνα θα έπρεπε ήδη να είχε προβληματίσει την ηγεσία της αστυνομίας εκτός κι αν οι αστυνομικοί των ΜΑΤ στην Λαυρεωτική εκτελούν εντολές που παραβαίνουν το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους. Αναμένουμε την ΕΔΕ. Όσο για τους δράστες αν δεν μπορείτε να τους βρείτε ακούστε προσεκτικά το βίντεο και όλο και κάποιο όνομα θα σας …διαφωτίσει για την ταυτότητά τους
 ΠΗΓΗ: http://gr.contrainfo.espiv.net